"Wees voorzichtig met het eisen van aftreden" en "respecteer de mensen in de regering", aldus voormalig burgemeester van Milaan Albertini.

Milaan is getroffen door een blikseminslag: een onderzoek naar stadsplanning, arrestatiebevelen voor raadslid Giancarlo Tancredi en zakenman Manfredi Catella, stilgelegde bouwwerkzaamheden en verbijstering over de nog steeds mysterieuze onderzoeken naar sleutelfiguren die werkten aan grote projecten voor de wedergeboorte van de stad, van Expo 2015 tot CityLife en de Darsena, te midden van wolkenkrabbers en verticale bossen. Er worden harde woorden geuit ("schaduwmasterplan", "vermoedelijke verstoring"), en in de aanloop naar het proces wordt het imago van wat misschien wel Italië's enige Europese stad is, besmeurd. De stad is de afgelopen twintig jaar geregeerd door zowel rechtse als linkse regeringen die de stad hebben gevormd tot wat ze vandaag is. Om deze reden, geconfronteerd met de roep om aftreden van centrumrechts die de centrumlinkse regering teistert, dringt voormalig burgemeester van Milaan (tussen 1997 en 2006) en voormalig centrumrechts senator Gabriele Albertini aan op "voorzichtigheid met het oproepen tot chaos" en roept hij op tot "respect voor de uitvoerende macht van degenen die de stad besturen, alsook voor rechtspraak, die in een volledig subjectieve context bestaat". Hoewel hij toegeeft dat het "moeilijk voor hem is om de gegrondheid van de beschuldigingen te onderzoeken zonder kennis van de documenten", en daarmee "een algemene mening" geeft op basis van de eerste informatie, herinnert Albertini zich het werk dat hij heeft verricht tijdens zijn jaren als senator, als de eerste ondertekenaar van het wetsvoorstel over onterechte beschuldigingen, dat vervolgens in de volgende zittingsperiode werd goedgekeurd op instigatie van Enrico Costa en Giacomo Caliendo. "Vroeger", zegt Albertini, "was er geen mogelijkheid tot schadevergoeding voor onterechte aanklachten, alleen voor onterechte gevangenschap. Destijds maakte ik me zorgen over hoeveel onschuldige mensen schadevergoeding zouden moeten krijgen volgens strikte criteria, niet op basis van verjaringstermijnen of een twijfelachtige formule. Het resultaat was een angstaanjagend cijfer: zo'n 90.000 per jaar. Het is ook op basis van deze overwegingen dat het mij, als het gaat om onderzoeken en beschuldigingen, op zijn minst gepast lijkt om de mogelijkheid van onterechte aanklachten te overwegen, vooral omdat we het hebben over figuren die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van Milaan." Er is nog een aspect dat de voormalige burgemeester benadrukt, hoewel hij "niemand de les wil lezen": "We hebben twee termijnen geregeerd en meer dan zes miljard euro uitgegeven aan openbare werken, een record, waarbij we meer dan 30 miljard aan kapitaal uit het buitenland hebben gehaald en de skyline van de stad hebben veranderd. Maar we hebben niet eens één bericht van onderzoek ontvangen. Hadden we gewoon geluk, of hebben we iets gedaan om dit te bewerkstelligen?" Albertini zegt dat hij dit soort problemen probeerde te "voorkomen" door "een bijna symbiotische relatie met het Openbaar Ministerie aan te gaan en een intern controlesysteem in te voeren, zodat we niet alleen volledige controle hadden over de regels en procedures, maar ook over de financiële juistheid van de contracten." Het doel: "Onszelf beschermen", zegt Albertini, "tegen fouten, ondoorzichtigheid en onjuiste interpretaties, die niet per se kwaadaardig of crimineel van aard zijn." De voormalige burgemeester heeft "het grootste respect voor de jurisdictie", maar is van mening dat "10.151 magistraten in Italië voldoende zijn om plaats te bieden aan heiligen en genieën, een paar geharde criminelen en een matig capabele massa, zoals advocaten, journalisten en de diverse beroepen. De gausscurve geldt voor ons allemaal. Dus ik herhaal: wees voorzichtig met het vragen om ontslag. Er zijn jaarlijks 90.000 onterecht beschuldigden, en dat is een situatie die nog moet worden opgehelderd. Om nog maar te zwijgen van de enorme schade voor families die al kapitaal hadden geïnvesteerd in gebouwen in aanbouw en de impact op het buitenlandse bedrijfsleven van de betrokkenheid van een vastgoedontwikkelaar van het kaliber van Manfredi Catella." Op dit punt moet Albertini denken aan Montesquieu in "De Geest der Wetten", wanneer hij spreekt over de "verschrikkelijke macht om iemand van zijn vrijheid te beroven", en ook aan Enzo Tortora, wanneer hij sprak over de drie categorieën mensen die niet verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor hun eigen fouten: kinderen, krankzinnigen en magistraten. "Als dat nog niet genoeg is," zegt de voormalige burgemeester, "citeer dan gewoon de wet: 'Geen enkele magistraat mag disciplinaire maatregelen nemen voor het beoordelen van bewijs of het interpreteren van de wet.' De Katholieke Kerk heeft de onfeilbaarheid van een persoon, gekozen door de Heilige Geest, als een dogma van het geloof vastgesteld; de Italiaanse Republiek definieert echter 10.151 mensen in haar staf als onfeilbaar en onverantwoordelijk in disciplinaire zaken. Dat lijkt mij voldoende om voorzichtigheid te rechtvaardigen." Beledigingen en schade vallen met de avond over een Milaan dat een moment van genade beleefde. "Schande" zeggen is misschien niet genoeg. "Ik hoop dat de onderzoekers dat ook vinden."

Meer over deze onderwerpen: